"Reklamy na mnie nie działają". Kłamstwo powtarzane niemal tak często jak "Nie oglądam seriali" i "Nie znam żadnej piosenki disco polo" ;). Jednak o ile te dwa ostatnie wypowiadamy, bo chcemy oszukać innych, głupio się przyznać itp., o tyle tym pierwszym najczęściej oszukujemy... siebie.
Jak już nieraz wspominałam - ja reklamy oglądam, bo lubię. Chcę wiedzieć, jak zostały zrobione, jaki ktoś miał na nie pomysł itp. I pewnie dlatego powinnam być na nie odporna. Jasne.

Na szczęście, nie jestem zakupoholiczką. Nie, to nie jest wyparcie. Naprawdę w tej kwestii kiepska ze mnie baba - w sklepie kupuję to, co muszę i uciekam, bo mi szkoda czasu (który swoją drogą poświęcam na inne uzależnienia -  bardziej (książki) i mniej (internet ;) ) ambitne.  No dobra, będąc już drobiazgową, to kupuję dużo książek... Przynajmniej mam świadomość.

Ogólnie chcę przez to powiedzieć, że nie biegnę do sklepu, gdy tylko zobaczę w telewizji reklamę nowej kolekcji ciuchów w sieciówce czy jedyny w swoim rodzaju żel pod prysznic... Gdy pani podająca się za lekarza mówi mi, że coś mnie uzdrowi, uśmiecham się pod nosem. A każdą "jedyną taką okazje" traktuję z przymrużeniem oka.

Jednak...

Gdy nie mam pomysłu na obiad i mam czas to przeglądam blogi kulinarne, ale gdy nie mam - biegnę po "Pomysł na...". Gdy przyjdzie mi kupować komuś prezent, a moja kreatywność szwankuje, najczęściej wspomagam się tym, co zobaczyłam w telewizji. Oczywiście czasem to inspiracja, ale czasem nerwowe przeszukiwanie kilku sklepów, by kupić właśnie ten produkt, bo.., bo tak. Bo już zdecydowałam, nie mam czasu wymyślać nic innego, itepe, itede. Bo reklamy na nas działają, czy tego chcemy czy nie... Gdyby nie działały,  to by ich nie było.

Oczywiście sam fakt, że kupimy produkt tej czy innej marki nie oznacza, że ulegliśmy telewizyjnej manipulacji. Proszek do prania czy mleko po prostu w domu są potrzebne. Kupując je czasem kierujemy się ceną, czasem zmysłami (smak, zapach), czasem przyzwyczajeniami  i ściągamy je ze sklepowej półki nawet jeśli reklama jest tak tandetna, że aż szkoda. Szczególnie mam na myśli proszki do prania i płyny do naczyń i panów "znienacka" odwiedzających gospodynie domowe. Ciężko by tu nawet zrobić ranking, wszystkie mają taki sam, niski poziom. Ale gdy już sięgniemy po konkurencję, bo ten drętwy pan powiedział, że pół kilo proszku gratis albo, że płynu starczy na osiem talerzy więcej, to padamy ofiarą marketingowych sztuczek.

A zresztą. Wydaje się wam, że dokonujecie wyboru? Co najwyżej pomiędzy dziesięcioma korporacjami. Pod jednym szyldem kryje się bowiem nawet kilkadziesiąt innych. Taka sytuacja.

A skąd pomysł na ten post? Skoro wspominam o działaniu reklam niemal w każdym wpisie? Oto moja "inspiracja".

Zobaczyłam w sklepie i musiałam, po prostu musiałam, kupić. Nie podziałała mnie konkretna reklama z tv, nawet nie mogę sobie przypomnieć jak reklamuje się teraz coca-cola (dla mnie jest zwycięzcą w święta. Wiecie: ciężarówka, Mikołaj,  piosenka "Coraz bliżej święta", takie klimaty <3 ). Ale kupili mnie całą obecną kampanią, bo ja kupiłam ich produkt.. Trochę dla beki, trochę, bo jestem gadżeciarą i trochę, bo "wow, ale świetne, wrzucę na bloga". I właśnie o to "wow" im wszystkim chodzi. I na mnie znaleźli sposób,  stałam się ich targetem. I jeszcze na fejsa to wrzucę, z hastagiem #dajcalusa, coby sobie, a raczej im, jak to teraz czynię, promocję zrobić.

Więc, tak - produkty w ten czy inny sposób reklamowane, bijąc się w pierś, pochylając głowę i rumieniąc lico, ale...

 Kupuję, 

Targetowa